میلاد نگین درخشان امام رضا (ع)

اَللّهُمَ صَلِّ عَلی عَلی ابنِ موسَی الرِّضَا المُرتِضی

الاِمامِ التَّقی النَّقی وَ حُجَتِکَ عَلی مَنفَوقَ الاَرضِ

وَ مَن تَحتَ الثَّری الصِّدّیق الشَّهیدِ

صَلوهً کَثیرَهً تامَهً زاکِیهً

مُتِواصِلَهً مُتَواتِرَهً مُتَرادِفَهً

کَافَضلِ ما صَلّیتَ عَلی اَحَدٍ مِن اَولیائِک

خراسان در شب میلاد تو، عزیزترین جای عالم است.

امشب عطر زعفران و گلاب، عطر عود و اسپند،

از زمین به آسمان راه میگشاید

و تمام عرش‌نشینان، چراغانی شهری را به هم نشان میدهند

که خورشیدی شبانه‌روز در خاکش پرتوافشانی می‌کند.

امشب نگاه فرشتگان به مشرق ایران دوخته شده

و تمام دلها به‌سوی طوس پر میکشد.

همه دلها امشب حسرت پرواز دارند،

حسرت داشتن دو بال سبک‌بار که بی وقفه به‌سوی تو پر بگشایند

و شادباش میلادت را بر ضریح تقرب بوسه زنند.

چه مبارک سحری و چه فرخنده شبی است 

     

یا امام رضا(علیه السلام) 

وقتی بساط گریه مهیا نمی شود

وقتی که بغض بین گلو جا نمی شود

وقتی تمام شب به در خانه کریم

                                          درمی زند گدا و دری وا نمی شود

وقتی پس از معاینه ها گویدت طبیب

این قلب مرده است مداوا نمی شود

یک راه مانده بهر تو آن هم زیارت است

مشهد برو که کار تو اینجا نمی شود

********

از این همه انزوا مردد شده ام

دیوانه رنگ زرد گنبد شده ام

امروز دلم حال کبوتر دارد

انگار که بیقرار مشهد شده ام...

********

گریه بهانه ای است که عاشق ترم کنی
شاید مرا کبوتر جلد حرم کنی
آقای من! کلاغ به دردت نمی خورد!؟
از راه دورآمده ام باورم کنی
با ذوق وشوق آمده ام حضرت رئوف
فکری به حال رنگِ سیاه پرم کنی
زشتم قبول؛ بچه ی آهو که نیستم
باید نگاه معجزه بر جوهرم کنی
باید تو را به پهلوی زهرا قسم دهم
تا عاقبت به خیرترین نوکرم کنی

یا امام رضا(علیه السلام)

دوست دارم صدات کنم، تو هم منو نگاه کنی

   من تورونگات کنم، تو هم منو صدا کنی 

قربون صفات برم، از راه دوری اومدم 

جای دوری نمیره، اگه منو نگاه کنی 

دل من زندونیه، تویی که تنها میتونی 

این قفس رو وا کنی، پرنده رو رها کنی 

میشه کنج حرمت، گوشه قلب من باشه 

 شه قلب منو مثل گنبدت طلا کنی

تو غریبی ومنم غریبم 

اما چی میشه دل این غریبه رو با خودت آشنا کنی 

دوست دارم تو ایوون آیینت از صبح تا غروب 

من باهات صفا کنم، تو هم منو دوا کنی 

دلمو گره زدم به پنجرت دارم میرم 

دوست دارم تا برمی گردم گره ها رو وا کنی 

دوست دارم از حالا تا صبح محشر 

همه شب من رضا رضا بگم، تو هم منو رضا کنی

 رضا،رضاااا…     رضا،رضاااا…

دوست دارم نگات کنم، تو هم منو نگا کنی

من تو رو صدات کنم , تو هم منو صدا کنی

قربون صفات برم , از راه دوری اومدم 

جای دوری نمیره ، اگه به من نگا کنی

رضا،رضاااا…     رضا،رضااا…

دل من زندونیه , تویی که تنها میتونی

قفس واکنی و پرنده رو رها کنی

رضا،رضاااا…     رضا،رضااا…

میشه کنج حرمت گوشه قلب من باشه

میشه قلب منو مثل گنبدت طلا کنی

تو غریبی و منم غریبم امّا چی میشه

دل این غریبه رو با خودت آشنا کنی

دوست دارم تو ایونِ مقصوره از صبح تا غروب

من با تو صفا کنم , توهم منو دعا کنی

دلمو گره زدم به پنجره ات دارم میرم

دوست دارم تا من میام, زود گره ها رو واکنی

دوست دارم که از حالا تا صبح محشر همیشه

من رضا رضا بگم تو هم منو رضا کنی

حسرت زیارت جد تو مونده بر دلم 

چی میشه اگه منو راهی کربلا کنی

یا علی موسی الرضا میشه به من نگاه کنی

اون قده رضا میگم تا دردمو دوا کنی

  رضا،رضاااا…     رضا،رضاااا…

 

سلام بر تو که عظمت کشور ما هستی

 و ضامن سعادت و سربلندی ما!

سلام بر تو و بر خانه‏ای که قدم در آن نهادی!

سلام بر تو و دامانی که تو را بپرورید!

سلام بر تو و زندگیِ سراسر نورانی‏ات.

سلام بر تو و مزاری که وعده‏گاه

زیارت و التجای عاشقان است!

 مولا جان،ثامن الحج٬ امام رضا !

 به خانه دل‏های عاشقان خوش آمدید!

مقدمتان گلباران!

 

روز یازدهم ماه ذیقعده سال 148 هجرى در مدینه در خانه‏ ى امام موسى بن جعفر علیه‏السلام

فرزندى چشم به جهان گشود که بعد از پدر تاریخ ساز صحنه ‏ى ایمان و علم و امامت‏ شد.

نام او « على » و کنیه اش «ابوالحسن» و لقبش «رضا» است.

مادر گرامى او «تُکْتَمْ» بود که پس از تولد حضرت، از طرف امام کاظم علیه‏السلام «طاهره» نام گرفت.

وی در خردمندى و ایمان و تقوى از برجسته ‏ترین بانوان بود.

اصولا امامان پاک ما همگى از نسل برترین پدران بودند و در دامان پاک و پر فضیلت گرامى ‏ترین مادران پرورش یافتند.

امام رضا علیه السلام در سال 183 هجرى، پس از شهادت پدر بزرگوارش در زندان بغداد

(در سال 183 هجرى) در سن 35 سالگى عهده ‏دار مقام امامت و رهبرى امّت گردید.

مدت امامت آن حضرت بیست سال بود که ده سال آن معاصر با خلافت «هارون‏ الرشید»،

پنج سال معاصر با خلافت «محمد امین»، و پنج سال آخر نیز معاصر با خلافت «عبدالله المأمون» بود.

امام تا آغاز خلافت مأمون در زادگاه خود، شهر مقدس مدینه، اقامت داشت،

ولى مأمون پس از رسیدن به حکومت، حضرت را به خراسان خواند تا

تحت نظارت مستقیم او باشد و سرانجام حضرت در ماه صفر سال 203 هجرى قمرى (در سن 55 سالگى)

توسط مأمون عباسی به شهادت رسید و در همان سرزمین به خاک سپرده شد.

علت ملقب شدن حضرت (ع) به رضا 

شیخ صدوق می گوید :

از احمد بن محمد بن ابی نصر بـِزَنطی نقل شده است که گفت :

به امام جواد علیه السلام عرض کردم :

ـ گروهی از مخالفین شما می پندارند که چون مامون پدر شما را برای ولایت عهدی خود پسندید و برگزید ، ایشان را « رضا » (یعنی پسندیده و مورد رضایت) نامید . 

حضرت جواد علیه السلام فرمودند : به خدا دروغ می گویند ، خلاف می گویند ، بلکه خداوند ـ تبارک و تعالی ـ او را « رضا » نامید ؛ زیرا او برای خداوند ـ عزوجل ـ در آسمانش و برای رسولش و ائمه ی بعد از او ( علیهم السلام ) در زمینش مرضی بود .

بـِزَنطی گوید : عرض کردم : آیا مگر سایر پدرانتان ( علیهم السلام ) برای خدا و رسولش و ائمه راضی نبودند؟ 

حضرت فرمود : آری بودند .

عرض کردم : پس برای چه از این میان فقط پدرتان « رضا » نامیده شده است؟

فرمود : چون همان طور که دوستان و طرفدارانش به ایشان رضایت داده و ایشان را پذیرفتند ، مخالفین نیز ایشان را قبول کرده ، به ایشان رضایت داده بودند ، و این حالت برای پدران و اجداد ایشان اتفاق نیفتاد ؛ و لذا از بین آنان فقط ایشان « رضا » نامیده شده اند .

از سلیمان بن حفص مروزی روایت است که :

امام کاظم علیه السلام فرزندش علی را « رضا » می نامید و مثلاً می فرمود : فرزندم رضا را صدا کنید و یا به فرزندم رضا گفتم و یا فرزندم رضا به من گفت و زمانی که با حضرت رضا صحبت می کردند ، ایشان را با لفظ « ابالحسن » خطاب می فرمودند .

 

****نیایش هاى حضرت رضا علیه السلام***

پروردگارا!

خواسته ام در این جایگاه، یعنى جایگاه بنده فقیر ناامید، آن است که...

گناهان گذشته ام را بیامرزى ،

و در باقیمانده عمرم مرا از گناه بازدارى ،

و پدر و مادرم را که دور از خانه و خانواده و غریبانه در زیر خاکها خفته اند، ببخشى .

...تنهایى شان را با انوار احسانت از بین ببر،

و وحشتشان را با نشانه هاى بخششت به انس بدل کن،

و به نیکوکارشان دم به دم نعمت و شادمانى بخش،

و به گناهکارشان مغفرت و رحمت عطا کن،

... تا به لطف و مرحمتت ازخطرات قیامت درامان باشند،

به رحمتت در بهشت ساکنشان گردان،

و بین من و آنان در آن نعمت گسترده شناسایى برقرار کن،

تا مشمول شادمانى گذشته وآینده شویم.

  

فضیلت زیارت امام رضا علیه السلام در کلام بزرگان

1 ـ امام باقر(ع)، از جدّش، از امیرالمؤمنین(ع) نقل کرده است که پیامبر(ص) فرمود: پاره اى از پیکر من در خراسان دفن خواهد شد، هر گرفتارى که او را زیارت کند، خدا ناراحتى او را برطرف سازد، و هر گنهکارى که به زیارت او رود، خداوند گناه او را ببخشد.

عیون اخبار الرضا(ع) 2:257؛ امالى صدوق:119

2 ـ ابوهاشم جعفرى گوید: از امام جواد(ع) شنیدم که فرمود: میان دو کوه طوس، پاره اى است که آن را از بهشت ستانده اند، هر که بدان جا درآید، روز رستاخیز از آتش ایمن خواهد ماند.

عیون اخبارالرضا(ع) 2:256

3 ـ حسین بن زید گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که مى فرمود: مردى از نسل فرزندم موسى ، قیام خواهد کرد که همنام امیرالمؤمنین(ع) است و در سرزمین طوس که در خراسان است، دفن خواهد شد... او در همان جا با زهر کشته مى شود و غریبانه به خاکش مى سپارند. هر که او را با معرفت زیارت کند، خداوند او را همسان کسانى که پیش از پیروزى ، بخشش و پیکار کرده باشند، پاداش خواهد داد.

عیون اخبارالرضا(ع) 2:255؛ امالى صدوق 118.

4 ـ بزنطى گوید: از امام رضا(ع) شنیدم که فرمود: هر یک از دوستان من که عارفانه به دیدار من آید، من خود در روز رستاخیز از او شفاعت کنم.

امالى صدوق 119.

5 ـ امام رضا(ع) فرمود: هر کس که دورى سفر را بر خود بپذیرد و به زیارت من آید، من در روز قیامت در سه جایگاه به نزد او خواهم شتافت تا او را از تنگنا به در آورم: آن جایى که نامه اعمال دست به دست مى شود، در صراط، و هنگام سنجش اعمال.

خصال 1:109؛ امالى صدوق 121.

6 ـ هروى گوید: امام رضا(ع) وارد بارگاهى شد که هارون را آن جا در خاک نهاده بودند، در کنار گور او با دست خویش خطى بر زمین کشید و فرمود: این تربت من است که در آن دفن مى شوم و خدا این جا را محل آمدوشد پیروان و دوستداران من خواهد ساخت. هر زائرى که به دیدار من آید و هر مسلمانى که بر من سلام دهد، با شفاعت ما اهل بیت، بخشش و رحمت خداوندى را از آن خود خواهد کرد.

عیون اخبارالرضا(ع) 2:136.

7 ـ عبدالعظیم حسنى گوید: به امام جواد(ع) عرض کردم: من میان زیارت قبر جدّتان امام حسین(ع) و زیارت بارگاه پدرتان در طوس حیران مانده ام، شما چه مى گویید؟ فرمود: اندکى درنگ کن! سپس به خانه رفت و در حالى که گونه هایش آغشته به اشک بود، بیرون آمد و فرمود: زائران بارگاه امام حسین(ع) فراوان اند و زائران قبر پدرم در طوس اندک.

عیون اخبارالرضا 2:256.

8 ـ صقر بن دلف گوید: از سرورم امام هادى (ع) شنیدم که فرمود: هر که به درگاه خداوند نیازى دارد، قبر جدّم امام رضا(ع) در طوس را بدین سان زیارت نماید که نخست غسل کند، در بالاسر دو رکعت نماز بگزارد و در قنوت حاجت خویش را بر زبان آورد... اگر در خواسته اش معصیت یا بریدن از خویشان نباشد، مستجاب خواهد شد؛ زیرا جاى قبر آن حضرت پاره اى از بهشت است و هر مؤمنى که آن را زیارت کند، خدا او را از آتش رهایى بخشد و در سراى امنیت جاى دهد.

عیون اخبارالرضا(ع) 2:262؛ امالى صدوق 588.

به گوش دل ندا آمد، که یار دلربا آمد

به درد ما دوا آمد، رضا آمد، رضا(ع) آمد

خدا داد آنچه را وعده،‌بشد در ماه ذیقعده

که آمد بهترین بنده، رضا آمد ، رضا آمد

نقاره ها ز اوج مناره وزیده اند

مردم صدای آمدنت را شنیده اند

زیباتر از همیشه شده آستان تو

آقا! چقدر ریسه برایت کشیده اند

 

از عرش سلام سرمدی آوردند

آیینه ی حُسن سرمدی آوردند

با آمدن رضا (ع) از باغ بهشت

یک دسته گل محمدی آوردند

میلاد نور مبارک

السلام ای حضرت سلطان عشق

یا علی موسی الرضا ای جان عشق

السلام ای بهر عاشق سرنوشت

السلام ای تربتت باغ بهشت

طلوع زیباى شمس الشموس

از مشرق کرامت و رأفت مبارک!

میلاد هشتمین امام، هفتمین قبله و دهمین کشتی نجات،

آقا امام رضا (ع) بر شما مبارکباد.

ولادت باسعادت سلطان،

امیر و ولی نعمت تمام ایرانیان،

حضرت رضا (علیه السّلام) مبارک.

میلاد عالم آل محمد، هشتمین حجت سرمد،

نگین درخشان وطن، السلطان ابا الحسن،

حضرت رضا (علیه السّلام) مبارک باد.

 

میلاد شمس الشموس، خسرو اقلیم طوس،

شاه انیس النفوس،

برشما ، تبریک و تهنیت.

میلاد على بن موسى الرضا،

مأواى دل‏شکستگان و تکیه‏گاه درماندگان،

بر دلدادگان بارگاه و حریمش مبارک باد!

سلام بر سلطان خراسان؛

او که غبار قدمگاهش، سرمه دیدگان ماست.

میلاد هشتمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت

بر عاشقان طریقش مبارک باد.

ولادت هشتمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت،

آقا امام رضا (علیه السلام) مبارکباد. 

حریمت قبله ی جانم

بود حب تو ایمانم

تو را هر لحظه می خوانم

رضا جانم، رضا جانم

منم مست ولای تو

گدایم من گدای تو

نهادم سر به پای تو

رضا جانم، رضا جانم

میلاد نور مبارک

 

هر چند حال و روز زمین و زمان بد است

یک تکه از بهشت در آغوش مشهد است

حتی اگر به آخر خط هم رسیده ای

آنجا برای عشق شروعی مجدد است 

با نام رضا به سینه ها گل بزنید

، با اشک به بارگاه او پل بزنید،

فرمود که هر زمان گرفتار شدید

بردامن ما دست توسل بزنید

میلاد هشتمین امام،

هفتمین قبله و دهمین کشتی

نجات آقا امام رضا علیه السلام بر شما مبارکباد.

السلام ای حضرت سلطان عشق

یا علی موسی الرضا ای جان عشق

السلام ای بهر عاشق سرنوشت

السلام ای تربتت باغ بهشت

طلوع زیباى شمس الشموس

از مشرق کرامت و رأفت

مبارک!

میلاد عالم آل محمد، هشتمین حجت سرمد،

نگین درخشان وطن، السلطان ابا الحسن،

حضرت رضا علیه السلام مبارک باد.

از نام رضاست هرچه ایران دارد

از لطف خدا شیعه فراوان دارد

امروز که اهل بیت در طوس جمعند

معصومه نرفته چون که مهمان دارد

رضاآمد، رضا آمد

رضا آمد، رضا آمد بشارت میرسد برما

که ای اهل ولا برپا سپاس مقدم مولا

امیر جان ما آمد رضا آمد

 

تقدیم به پیشگاه ثامن الحجج

حضرت علی بن موسی الرضا (ع)
 
نام تو می برم ...

========
نام تو می برم که گل افشانی ام کنی
یاد تو می کنم که فرا خوانی ام کنی

سامان بگیرم از نفس ذره پرورت
گر یک نظر به بی سر و سامانی ام کنی

آلاله در کویر دلم سبز می شود
وقتی نظر به دیدۀ بارانی ام کنی

با صد امید بر در مهمانسرای تو
بنشسته ام به شوق که مهمانی ام کنی

شرمنده ام که نور خداوندگار نیست
هرچه نظر به پینۀ پیشانی ام کنی

آشفته حال آمده ام تا ز مرحمت
با یک نگاه دفع پریشانی ام کنی

کرببلاست حاجت دیرینه ی دلم
کی می شود زیارتش ارزانی ام کنی

گیرم زتو شفاعت محشر به اشک و آه
در اولین سفر که خراسانی ام کنی