سوگنامه در رثای حضرت زینب (س)

زینب یعنی شناسای بندهای‎ ‎دل حسین،

 

زینب یعنی شناسای بندهای‎ ‎دل حسین
یعنی زیستن در ‏دهلیزهای قلب حسین،

عبور کردن از رگهای حسین و تپیدن با‎ ‎نبض حسین. 

زینب یعنی حسین در ‏آینه تأنیث.

زینب یعنی چشیدن خار پای حسین با چشم.

‏‎ ‎زینب یعنی کشیدن بار پشت حسین، بر دل.‏‎ 

زینب کبری(س) به دنیا آمده بود

تا صبر و شکیبایی را از حضور 

خویش شرمسار کند. 

آه از نماز شب نشسته 

و قامت نا گهان خمیده ! 

آه از موی سپید یک شبه 

!...آه از دل زینب ! 

آه،ای ام المصائب، 

تمام داغ‌ها و سوگ‌ها، 

در حضور مصیبت‌های تو 

رنگ می‌بازد و از یاد می‌روند. 

تمام زمین و زمان بر کربلا می‌گریند 

و تمام کربلا بر زینب(س) 

وفات حضرت زینب(س) تسلیت باد

  سوگنامه در رثای حضرت زینب(س)

    

یک سال و نیم صبح و شب روضه خوان و سینه زن حسین بودی و مردم مدینه را اشک برچشم و خون به دل کرده بودی. 
  یک سال و نیم در مسجد النبی(ص) فریادت به آسمان بلند بود که حسینت را در مقابل چشمانت سر بریدند  و به پیامبر(ص) شکایت این نامردمان را می کردی. 
 یک سال و نیم روبه نجف با پدرت علی (ع) درد و دل می کردی و از بی حرمتی ها سخن می گفتی. ...........

   

زینب(س)، آبروی صبورى و آیت بزرگ ایستادن است 

و کدام مفسر و تفسیر به ژرفای بطن در بطن این آیت سترگ راه خواهد یافت.

اگر او نبود،‌چه کسی انگاره ناتوان بودن زن را از ذهن‌ها می‌شست؟ 

چه کسی توانایی و عظمت زن را چونان خورشید

بر پلک‌هایی که به کج‌بینی و کم‌بینی و بدبینی عادت کرده‌اند، می‌تاباند؟‌

حدیث دردهای زینب(س) را هیچ قلمی برنمی‌تابد. 

هیچ‌کس نیست که بی‌قراری اشک‌‌ها را در مرور 

غم‌های زینب(س) پشت پلک‌هایش تجربه نکند. 

هیچ عاطفه‌ای نیست که شنیدن 

آنچه بر زینب(س) رفت، طوفانی‌اش نکند.

      

                        عشق زینب با حسینش ماورای عشق بود
                         در فضای قلب زینب هم هوای عشق بود

                         کوفه و شام و مدینه ، کربلا و خاک غم
                        این همه صبر دل او از صفای عشق بود

             

  شهادت حضرت زینب(س)

      

چند سالی از داغ عاشورا می گذرد؛ داغی که هر صبح تازه تر می شود و هر شب جان دوباره می گیرد؛ داغی که نه سوزشش التیام می یابد و نه خاطره اش به فراموشی می رود. و زینب(س) که در هر لحظه این چند سال، عمری رنج و اندوه را دوره کرده است، امروز مشتاقانه به سوی بهشت بال می گشاید. چشم به دیدار اهل بیت روشن می کند و این دنیای فانی را در حسرت نگاه مهربانش به ماتم می نشاند. خدایش دریای مهر بر او جاری کند......

 

آه ای صبور قافله ی غم سفر بخیر

راوی روضه های محرم سفربخیر 

خلوت نشین نیمه شب ندبه هایاشک

دلگیر بغض های دمادم سفربخیر....

یکسال ونیم غربت و دلتنگی وفراق

یکسال ونیم گریه ی نم نم سفربخیر

ای شاهد مراثی گودال قتلگاه

ای وارث مصیبت اعظم سفربخیر

بغض غریب خاطره های کبودِشام

امن یجیب کوچه ی ماتم سفربخیر

روی کبود ونیلی وآشفته یفراق

موی سپیدو خاکی و درهمسفربخیر

زلفی بخون نشسته سرِنیزه ها رهاست

بانو به زیر سایه ی پرچم سفربخیر

   زینب علیهاالسلام

         

              رهبر کاروان اسیران کربلا

        حضرت زینب (س) ، مادر عاشورا بود

                

                                     رعایت حدود شرعی و الهی

  طفلان زینب چگونه فدایی نهضت حسین (ع) شدند؟

                

محمد و عون دو فرزند حضرت زینب کبری و عبدالله بن جعفرطیار(ع) بودند. وقتی حضرت اباعبدالله (ع) از مکه به قصد شهر کوفه خارج شد، عبدالله بن جعفر (ع) نامه به این مضمون به حضرت نوشت: شما را به خدای متعال سوگند می دهم که از این سفر منصرف شوید زیرا من می ترسم که به واسطه این سفر شما را به شهادت رسانیده و اهل بیت شما آواره شوند. اگر کشته شوید، نور اهل زمین خاموش خواهد شد. شما امروز پناهگاه و پیشوای مومنان و مقتدای هدایت یافتگان هستید. پـس در این سفـر شتاب مکنید و من هم به دنبال نامه ام به شما خواهم پیوست.......

 زن در آیینه کربلا

    عاشورا; عشق و ایثار و شور و وفاداری و رضا به قضای الهی و ایستادگی در مقابل دشمن است. این واژه ها نمادی از فرهنگ عاشورا را ترسیم می کنند و زمانی مفهوم و معنا پیدا می کنند که عاشورای ما به همراه حضرت زینب کبری علیها السلام، ام الکثوم، رقیه، رباب و دیگر شیر زنانی که در میدان عظیم کربلا قرار گرفته اند باشند.